Με κυρίαρχη μαρτυρία αυτήν της ίδιας της Άλκης Ζέη, αλλά και μαρτυρίες της αδελφής της Ελένης Κόκκου και των αγαπημένων φίλων και συνοδοιπόρων της, του σκηνοθέτη Μάνου Ζαχαρία και του ποιητή Τίτου Πατρίκιου.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Όταν οι φίλοι και συνάδελφοί μου, Πέτρος Σεβαστίκογλου, Στέλλα Θεοδωράκη και Θάνος Αναστόπουλος, μου πρότειναν να κάνω μια ταινία για την Άλκη Ζέη, είπα αμέσως «ναι», θεωρώντας την πρότασή τους εξαιρετικά τιμητική.

Όταν συνειδητοποίησα την ευθύνη του εγχειρήματος, προς στιγμήν τρομοκρατήθηκα αλλά είπα μέσα μου πως αυτή ακριβώς η τεράστια ευθύνη – κινηματογραφική και ηθική – είναι μια πρόκληση απ’ αυτές που μία φορά έρχονται στη ζωή και στη δουλειά σου, και οφείλεις να αναμετρηθείς μαζί της.

Η Άλκη Ζέη δεν είναι μόνο η πολυδιαβασμένη σε όλο τον κόσμο συγγραφέας εξαιρετικών βιβλίων, παιδικών και μη. Είναι μία συγκλονιστική προσωπικότητα, μια γυναίκα που έχει βιώσει σωματικά, στο πετσί της, ολόκληρη την ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα.

Μ’ αυτήν την προσωπικότητα, μ’ αυτή την ιστορία, έπρεπε να αναμετρηθώ κινηματογραφικά στον «Μεγάλο περίπατο της Άλκης».

Ξεκίνησα γνωρίζοντας την Άλκη σαν άνθρωπο – δεν την είχα συναντήσει ποτέ ως τότε. Στις διάφορες συναντήσεις μας για καφέ και κουβέντα, μου άνοιξε το σπίτι της και την καρδιά της με εμπιστοσύνη και χαρά για το εγχείρημα της ταινίας.

Πολύ σύντομα, αποφάσισα μέσα μου την κύρια σκηνοθετική κατεύθυνση της ταινίας: η κάμερά μου θα έδινε στην Άλκη τον χώρο να μιλήσει η ίδια, με τον δικό της τρόπο για τη συγκλονιστική ζωή της. Με τη λιτότητα και την απλότητα που τη χαρακτηρίζουν. Χωρίς «κινηματογραφικές» εξάρσεις, με τη σκηνοθετική μου παρουσία διακριτική απέναντι στον δικό της λόγο και τον δικό της τρόπο να εκφέρει αυτό τον λόγο.

Στα δύο χρόνια που κράτησε αυτή η ωραία περιπέτεια, πάνω στα γυρίσματα, κατά τη διάρκεια του μοντάζ, κατά τη διάρκεια του post production, εγώ συνέχεια μάθαινα την ιστορία της χώρας μου μ’ έναν τρόπο που κανένα βιβλίο δεν μπορεί ποτέ να σ’ την μάθει.

Αυτό το χρωστάω στην Άλκη και στους φίλους και συνοδοιπόρους της που συμμετέχουν στην ταινία, όπως ο σκηνοθέτης Μάνος Ζαχαρίας και ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος.

Ολοκληρώνοντας κάθε ταινία, ιδιαίτερα ταινία–ντοκιμαντέρ όπως είναι «Ο μεγάλος περίπατος της Άλκης», αναμετριέσαι πάντα μ’ αυτό που είχες ονειρευτεί πριν ξεκινήσεις γύρισμα και μ’ αυτό που πραγματικά έκανες, έχοντας παλέψει με το υλικό σου ώρες και μέρες και μήνες.

Όταν είδα την ταινία για πρώτη φορά στην οθόνη, ολοκληρωμένη, συνειδητοποίησα το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα από αυτούς τους ανθρώπους που έζησαν πόλεμο, πείνα, κατοχή, εμφύλιο, εξορίες, φυλακές, δικτατορίες, διαψεύσεις, προδοσίες: η ζωή είναι πάντα πιο μεγάλη από οποιαδήποτε δυσκολία, πιο όμορφη από οποιαδήποτε ασχήμια.

Και μόνο γι’ αυτό το μάθημα της πίστης στη ζωή, της εμμονής στο προσωπικό ήθος από ανθρώπους που βίωσαν πραγματικές τραγωδίες, είμαι στην Άλκη και στους φίλους της απέραντα ευγνώμων και ευτυχής που έκανα την ταινία μαζί τους.

Σε εποχές σαν τη σημερινή, εξαιρετικά δύσκολες, οδυνηρά αγοραίες, στερημένες από οράματα και όνειρα, η γνώση της Ιστορίας από ανθρώπους που τη βίωσαν και, με κάποιον τρόπο, την έφτιαξαν με πράξη την ίδια τους τη ζωή, νομίζω συνιστά μεγάλη δύναμη για επιμονή και πίστη προς ό,τι φαντάζει αδύνατο αλλά είναι δυνατό.

Μαργαρίτα Μαντά

Συντελεστές

Ηχοληψία: Γιάννης Αντύπας

Σχεδιασμός ήχου-Μοντάζ: Χρήστος Γιαννακόπουλος

Μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης

Μουσική: Χρήστος Δεληγιάννης

Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου

Φωτογραφία: Ηλίας Αδάμης, Δημήτρης Κασιμάτης

Σενάριο: Πέτρος Σεβαστίκογλου, Μαργαρίτα Μαντά

Σκηνοθεσία: Μαργαρίτα Μαντά

Με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου

Μια συμπαραγωγή της COSMOTE TV και της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης(ΕΡΤ)

Με την ευγενική υποστήριξη: ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Συμπαραγωγοί: Πέτρος Σεβαστίκογλου, Μαργαρίτα Μαντά

Παραγωγοί: Στέλλα Θεοδωράκη, Θάνος Αναστόπουλος

Παραγωγή: Fantasia Audiovisual Ltd

Πηγή:  culturenow.gr

Ο Μεγάλος Περίπατος της Άλκης, του Χρήστου Μήτση 

Ένα εξομολογητικό χρονικό όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά ο μειλίχιος, γοητευτικά απλός λόγος της σοφής λογοτέχνιδας. 

Στα 92 της χρόνια η συγγραφέας του «Μεγάλου περίπατου του Πέτρου» και άλλων ευπώλητων βιβλίων κυρίως παιδικής λογοτεχνίας, με έντονες ιστορικές αναφορές («Το καπλάνι της βιτρίνας», «Ο θείος Πλάτων»), αποφασίζει να διηγηθεί στο φακό της Μαργαρίτας Μαντά («Χρυσόσκονη», «Για Πάντα») την πολυτάραχη ζωή της. Μια ζωή συνδεδεμένη άμεσα με τα μεγάλα γεγονότα της πρόσφατης ελληνικής Ιστορίας, από την παιδική της ηλικία στη Σάμο, τα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας, τη γνωριμία της με τη Διδώ Σωτηρίου και με τον άντρα της, τον θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σεβαστίκογλου, τη συμμετοχή της στην ΕΠΟΝ και την εξορία της στη Χίο μέχρι τη δεκαετή παραμονή της στην ΕΣΣΔ, την επιστροφή στην Ελλάδα, τη χούντα του 1967 και την αυτοεξορία της στο Παρίσι, όπως φυσικά και τη σχέση της με τη λογοτεχνία. 

Η Μαντά, λιτή και διακριτική, αφήνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μειλίχιο, γοητευτικά απλό λόγο της σοφής συγγραφέως, μιας γυναίκας που υπερασπίζεται χωρίς στόμφο τις αρχές της, σημείο αναφοράς για ένα θολό όσο και κραυγαλέο σήμερα. Την απολαυστική διήγησή της συμπληρώνουν αρχειακό υλικό κι εξομολογήσεις συγγενών και φίλων (Μάνος Ζαχαρίας, Τίτος Πατρίκιος), με κορυφαία αυτή της αδερφής της –μια ανεπανάληπτη φιγούρα– Ελένης Κόκκου. 

Ελλάδα. 2017. Διάρκεια: 88΄

Πηγή: athinorama.gr