«Ευρώτας: SOS», από τον Βαγγέλη Μητράκο

Για μια ακόμα χρονιά οι κατά τόπους θεσμικοί αρμόδιοι (αυτοδιοίκηση και υπηρεσίες) κλείνουν τα μάτια και κωφεύουν στην επαναλαμβανόμενη κατ’ έτος καταστροφή.

Για μια ακόμα χρονιά η κοινωνία παραμένει ναρκωμένη, παραδομένη στον ατομισμό, την παραίτηση («και τι με νοιάζει εμένα ;») και στο κοντόθωρο μικροσυμφέρον.

Για μια ακόμα χρονιά το κράτος  ΑΡΝΕΙΤΑΙ  συγκροτήσει και να εφαρμόσει απαρέγκλιτα μια « … εθνική πολιτική αντιμετώπισης του προβλήματος, ενώ έχουν ξοδευτεί αφειδώς χρήματα από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους για την παραγωγή ποικίλων μελετών, ημερίδων και λοιπών επιστημονικών έργων, καθώς και για τον εκσυγχρονισμό των ελαιοτριβείων. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί  ότι οι δυο ευρωπαϊκές χώρες με μεγαλύτερη παραγωγή από μας σε ελαιόλαδο, η Ισπανία και η Ιταλία, έχουν ήδη προχωρήσει τόσο σε νέα τεχνολογία όσο και σε εθνικές πολιτικές. Και τη μεν τεχνολογία την έχουμε εισάγει στην Ελλάδα, χωρίς όμως να την χρησιμοποιούμε, την δε εθνική τους πολιτική αδυνατούμε να αντιγράψουμε». apopsilive.gr

Τα υγρά ελαιουργικά απόβλητα (λιοζούμια ή κατσίγαροι όπως λέγονται) είναι απόβλητα με υψηλή τοξικότητα, μια πραγματική βόμβα για το περιβάλλον, αφού μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρα οικοσυστήματα και να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον άνθρωπο και τη φύση.

Ο κατσίγαρος  έχει πολλές τοξικές ουσίες (φαινόλες, μέταλλα και οργανικά οξέα) τα οποία  (με κυρίαρχες τις φαινόλες)   καταστρέφουν συνολικά το οικοσύστημα, εξολοθρεύοντας   φυτά, μικροοργανισμούς, έντομα  κι ευαίσθητα  υδρόβια  ζώα. Όταν ο κατσίγαρος πέσει στο νερό δεν το χρωματίζει μόνο μαύρο, αλλά προξενεί και μια σειρά αντιδράσεων που αφαιρούν το οξυγόνο από το υδάτινο περιβάλλον,  καταστρέφοντας κάθε ζωή σ’ αυτό  ενώ παράλληλα προκαλούν  υπέρμετρη ανάπτυξη πρασινάδας ή φυκιών  (ευτροφία) που σαπίζουν, δημιουργούν δυσοσμία  και καταστρέφουν με τη σειρά τους τη γύρω περιοχή.

Το ρυπαντικό φορτίο του κατσίγαρου έχει υπολογιστεί πως είναι 45-50 φορές μεγαλύτερο απ’ ό, τι αυτό των αστικών αποβλήτων και ότι για κάθε κιλό παραγόμενου ελαιόλαδου δημιουργούνται, κατά μέσο όρο, 5 κιλά αποβλήτων !!! Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι τα απόβλητα ενός ελαιουργείου, µέσης δυναµικότητας, συνολικού όγκου φυτικών αποβλήτων 50 m3/day, µε ΒOD 40 g/L, ισοδυναµούν µε αστικά λύματα ενός οικισµού 30.000 κατοίκων ως προς στη ρυπογόνο τους δύναµη (Μπαλατσούρας, 1999).

Ο φονικός κατσίγαρος που εκβάλλεται ανεξέλεγκτα σε ρέματα, χειμάρρους  και ποτάμια, με κεντρικό και τελικό αποδέκτη τον Ευρώτα, καταλήγει, φυσικά στη θάλασσα του Λακωνικού Κόλπου την οποία φορτώνει κάθε χρόνο με τόνους δηλητηρίων με ό,τι αυτό σημαίνει για την ποιότητα των νερών, τη θαλάσσια ζωή, τα αλιεύματα, τους αλιείς, τους λουόμενους, τον τουρισμό, κλπ.

Εκτός όλων αυτών ο κατσίγαρος υποβαθμίζει  και τη γονιμότητα των καλλιεργειών και του εδάφους, μειώνει το πορώδες έδαφος, διαβρώνει τα εδάφη, διεισδύει στον υδροφόρο ορίζοντα, επηρεάζει την προσρόφηση, την  αποικοδόμηση και την κυκλοφορία των φυτοφαρμάκων, κ.α. (Κούγκολος, 2007, Niaounakis & Halvadakis 2004, Ντόλια, 2006).

Μετά τη σοβαρή και δημόσια καταγγελία του Συλλόγου Φίλων Προστασίας του Ευρώτα, η Δικαιοσύνη έχει τον πρώτο λόγο.

10-12-2018

Βαγγέλης Μητράκος