Vekrakos
Spartorama | «Περί ανωνυμίας ποιημάτων και άλλων δαιμονίων», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Περί ανωνυμίας ποιημάτων και άλλων δαιμονίων», από τον Γεώργιο Κόρδη

Spartorama 27/10/2018 Εκτύπωση Άρθρα
«Περί ανωνυμίας ποιημάτων και άλλων δαιμονίων», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Τελικά, οι πλείστοι των ανθρώπων δεν βλέπουν, δεν ακούν, μήτε διαβάζουν κινήσεις, αγαπητικές συμπλοκές ήχων και φωνών»
Οδός Εμπόρων

Κάποτε, χειμώνα καιρό, επισκέφτηκα το μουσείο Βαν Γκόγκ στο Άμστερνταμ για να χαρώ το κρύο ανεμόβροχο και τις ζωγραφιές του ζωγράφου στη χώρα που τον γέννησε.

Πήγαμε στο μουσείο και εμείναμε αρκετές ώρες εκεί. Χαρήκαμε την απόπειρα του ανθρώπου αυτού να φτάσει την ωραιότητα. Τουρίστες πολλοί εχάζευαν αδιακρίτως εμπρός σε όλα τα έργα είτε ήσαν σπουδαία είτε όχι. Για να πω την αλήθεια τα περισσότερα δοκιμές ήταν, απόπειρες και προσπάθειες κι αν?μεσ? τους κάποια διαμάντια που θα μείνουν για πάντα να γλυκαίνουν τον ανθρώπινο πόνο και να παρηγορούν την ανθρωπότητα.

Το ίδιο είδα όλες τις φορές-και ειναι πολλές- που επισκέφτηκα το ΜET της Νέας Υόρκης. Είδα ανθρώπους εκστασιασμένους εμπρός σε πίνακες και ασήμαντα έργα τέχνης φημισμένων καλλιτεχνών και σχεδόν ποτέ δεν είδα έναν άνθρωπο να προσκυνά εμπρός σε ετούτο το αριστούργημα του Andrew Wyeth που τό χουν ,το καλό μου, σχεδόν κρυμμένο σε μια γωνιά.

Τελικά, οι πλείστοι των ανθρώπων δεν βλέπουν, δεν ακούν, μήτε διαβάζουν κινήσεις, αγαπητικές συμπλοκές ήχων και φωνών. Απλά ακολουθούν ονόματα μύθους και βλέπουν όσα ήδη έχουν καθιερωθεί μέσα από ποικίλες διαδικασίες συχνά όχι πολύ έντιμες.

Για τούτο ναι. Στην αρχή τα έργα τέχνης πoυ φτιάχνονται πρέπει να είναι επώνυμα για να σκιάζονται οι καλλιτέχναι να βγάζουν δημόσια τα έργα τους. Να παίρνουν την ευθύνη των πράξεών τους. Ύστερα άμα οι καλλιτέχναι γίνουν επώνυμοι, που λένε, καλύτερα τα έργα να είναι ανώνυμα για να στέκονται από μόνα τους όσα τουλάχιστον το αντέχουν.

Καληνύχτα με το αριστουργηματική αυγοτέμπερα του Andrew Wyeth.


Οδός Εμπόρων