Παρασκευή, 19 Απριλίου 2024
«Ξυπνάω μέσα στην τρελή αφέλεια», από τον Γεώργιο Κόρδη
«...πως δήθεν ο κόσμος είναι διάπλατα ανοιχτός να αγκαλιάσει ξένους καημούς, ξένα όνειρα, ναυαγίων ναυάγια...»
Ξυπνάω τα πρωινά μέσα στην τρελή αφέλεια και νομίζω πως στα
σίγουρα ο κόσμος είναι ανοιχτός ν ακούσει· τις φωνίτσες άδολων πουλιών, τις
αγωνίες λερωμένων χρωμάτων, το κάλεσμα αθώων παιδικών ματιών. Ξυπνάω μεσ’ την αφέλεια πως δήθεν ο κόσμος είναι διάπλατα
ανοιχτός να αγκαλιάσει ξένους καημούς, ξένα όνειρα, ναυαγίων ναυάγια, πόνους
και βάσανα άλλων. Ξυπνάω και κοιμάμαι συχνά με την αφέλεια πως κάπου εκεί έξω
υπάρχουν μάτια να σε δουν, αυτιά να σε ακούσουν χέρια να σε αγκαλιάσουν πως
υπάρχουν μοναξιές καταδεκτικές να σε συντροφέψουν. Πόση αφέλεια τελικά! Δύστυχο πλάσμα ο άνθρωπος... Ίσως όμως τελικά όλη αυτή η συνείδηση να είναι λυτρωτική.
Για όλους. Ίσως να είναι καλύτερη γη για να πατήσει κανείς τα κουρασμένα
πόδια του, να στηρίξει τα αναιμικά όνειρά του. Ίσως να είναι καλύτερη γη για να χτίσει φωλιά. Καλησπέρα
