Η Λέσχη Ανάγνωσης Σπάρτης προτείνει

Ο Ζερίν, ο μοναχικός εργένης της ιστορίας μας, ζει ζωή χαρισάμενη: σε μια ήσυχη παραθαλάσσια πόλη χωρίς καμία ανάγκη όσον αφορά τα καθημερινά και δίχως τίποτα και κανέναν πάνω από το κεφάλι του. Εκτός από την εμμονή του, το πάθος του που τον κατακυριεύει και τον καθοδηγεί, για οτιδήποτε έχει σχέση με τη Ρουμανία.

Δεν έχει πάει ποτέ, όμως γνωρίζει τα πάντα, έχει χάρτες, σχεδιαγράμματα, ενώ, σα να μην φτάνουν όλα αυτά, καταφθάνει στην μικρή παραλιακή του πόλη και μια οικογένεια Ρουμάνων.

Θα κάνει τα πάντα για να μπει στη ζωή τους: τους παρακολουθεί με τις ώρες, τους πλησιάζει γεμίζοντάς τους δώρα, κατακτά τη σύζυγο με έρωτες, εξαγοράζει με γλυκίσματα κι εκδρομές τα παιδιά τους, πληρώνει για να βρει κάπου μακριά δουλειά ο πατέρας, σώζει το πατρικό τους στη Ρουμανία πληρώνοντας δεκαπλάσια την τιμή του και επιστρέφοντας ζητά την ανταμοιβή του. Του χρωστούν και το ξέρουν!

Με ποιο τρόπο θα ξεπληρώσουν το χρέος τους ενδόμυχα όλοι το γνωρίζουν και ας μην μπορούν να το παραδεχτούν, κρατώντας τυπικά τα προσχήματα.

Κάπως έτσι ξετυλίγεται η ιστορία, με σκιαγραφικές περιγραφές των χαρακτήρων, από συναισθηματική, ψυχολογική και ηθική άποψη. Ο συγγραφέας με τον λόγο του και την καυστική του σάτιρα καταφέρνει να περάσει τα μηνύματα του στους αναγνώστες.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που οδηγεί σε σκέψεις για το ποιοι είμαστε και πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε για να κατακτήσουμε το όνειρο. Ένα όνειρο για ένα καλύτερο αύριο, που απορρέει από τον καπιταλισμό της Δύσης και τείνει να είναι και πάλι το ιδανικό για τις μεσαίες τάξεις, όπου μόνο το χρήμα έχει αξία και υπόσταση. Μια κοινωνικοπολιτκή αλληγορία για τον ανθρώπινο νόμο της ζούγκλας, ο ισχυρός σε τρώει και του λες και ΄΄ευχαριστώ΄΄, χωρίς να το καταλάβεις. Το φαινόμενο της ανθρωποφαγίας, αλληγορικά – ρεαλιστικά, συναντάται στον «αναπτυγμένο» κόσμο μας, όσο αποτρόπαιο και αν μας φαίνεται και ο Σωτάκης μάς το δίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ακόμα πιο έντονο το «ο θάνατος σου, η ζωή μου».

Ο συγγραφέας κατάφερε να προκαλέσει με το βιβλίο αυτό διαφορετικές αντιδράσεις, καμιά φορά και ακραίες, σίγουρα όμως έδωσε τροφή στη Λέσχη μας για μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Για τη Λέσχη Ανάγνωσης Σπάρτης
Ηλέκτρα Πρώιμου