Vekrakos
Spartorama | «Ο Καπετάνιος στη Φουρτούνα Φαίνεται», από τον Χρόνη Πολυχρονίου

«Ο Καπετάνιος στη Φουρτούνα Φαίνεται», από τον Χρόνη Πολυχρονίου

Χρόνης Πολυχρονίου 01/02/2018 Εκτύπωση Άρθρα
«Ο Καπετάνιος στη Φουρτούνα Φαίνεται», από τον Χρόνη Πολυχρονίου
«Ο νεαρός λοιπόν καπετάνιος μόλις έπιασε το τιμόνι στα χέρια του, παρά το αρχικό σάστισμα, πραγματοποίησε αριστοτεχνικές και αποτελεσματικές μανούβρες»
Οδός Εμπόρων

Όταν οι επιβάτες και το πλήρωμα του πλοίου ανέβασαν στη Γέφυρα τον τρίτο κατά σειρά στην ιεραρχία καπετάνιο, τον νεαρό ανθυποπλοίαρχο Τάδε, τα πράγματα ήταν ήδη απελπιστικά δύσκολα. Ο αέρας λυσσομανούσε σηκώνοντας στη θάλασσα τεράστια σε ύψος κύματα που απειλούσαν να ανατρέψουν το μικρό για το μέγεθος της κακοκαιρίας σκάφος. Το πλοίο περιέπλεε πλέον σε αβαθή νερά, με υφάλους γύρω του, που λίγο λίγο το έσπρωχναν προς την ακτή, να εξοκείλει στα βράχια. Πλοίαρχος και υποπλοίαρχος είχαν εν το μεταξύ προλάβει να σβήσουν τις μηχανές του πλοίου σε μια ύστατη προσπάθειά τους να το …σώσουν. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά το μηχανοστάσιο του πλοίου έμπαζε νερά.

Τώρα πως έφτασαν τα πράγματα έως εκεί, είναι μια παλιά πονεμένη ιστορία. Το σκαρί του πλοίου ήταν καλό και καλοτάξιδο. Όμως οι αξιωματικοί του, όλα αυτά τα χρόνια, δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Δεν καπετάνευαν υπεύθυνα και σωστά. Πολλοί επιβάτες και πλήρωμα μιλούσαν για ανικανότητα, κακοδιαχείριση, σπατάλες και άλλες διάφορες ιδιοτελείς πράξεις. Τελευταία μάλιστα λέγεται πως περιόρισαν τις προμήθειες, κατασπατάλησαν τα αποθεματικά και από πάνω υπερχρέωσαν το πλοίο, βάζοντάς το υποθήκη. Μέχρι και τις ασφαλιστικές εισφορές των ναυτικών λένε πως έφαγαν.

Τα παραπλέοντα στην περιοχή πλοία έσπευσαν τότε σε βοήθεια, με αναποτελεσματικά, είναι αλήθεια σε αυτές τις περιπτώσεις, μέσα. Η pilotina που έστειλαν ανέβασε στο πλοίο τρείς άσχετους, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, πιλότους οι οποίοι όμως είχαν ισχυρή εξουσιοδότηση επί του πλοίου για να συνδράμουν στην διάσωσή του. Και από ότι φαίνεται καπετάνιος, ο νέος, και όλοι αυτοί τα κατάφεραν.

Ο νεαρός λοιπόν καπετάνιος μόλις έπιασε το τιμόνι στα χέρια του, παρά το αρχικό σάστισμα, πραγματοποίησε αριστοτεχνικές και αποτελεσματικές μανούβρες. Πρώτα –πρώτα φουντάρισε και τις δύο άγκυρές του, δεξιά και αριστερή, προκειμένου να σταματήσει την πορεία του πλοίου προς τα βράχια. Μετά με έναν έξυπνο ελιγμό έκανε ανάποδα, έστριψε το τιμόνι όλο αριστερά και αμέσως μετά πρόσω ολοταχώς. Έδωσε ταυτόχρονα εντολή στο πλήρωμα να καθησυχάσουν τους επιβάτες, ιδιαίτερα τους ποιο ευαίσθητους και να ανοίξουν τα αμπάρια τροφοδοσίας. Προηγουμένως είχε φροντίσει να κλείσουν την ρωγμή διαρροής στο μηχανοστάσιο του πλοίου.

Αυτό ήταν. Το σκάφος που είχε πάρει εν τω μεταξύ κλήση, ισορρόπησε ξανά ανακτώντας το αξιόπλοό του και την αυτοδυναμία του. Ο καπετάνιος, ο νέος, με επιδέξιους χειρισμούς υψηλής ναυτοσύνης, άρχισέ να το οδηγεί με σταθερή πορεία μακριά από την καταιγίδα, τους υφάλους και τα κοφτερά βράχια. Δεν έδωσε καμία σημασία στις φωνές που ακούγονταν από το σαλόνι του πλοίου και συγκεκριμένα από τους καθηρημένους  πλοιάρχους, πως τάχα θα αποτύχει, πως κάνει λάθος, πως τους οδηγεί στα βράχια και την καταστροφή. Αυτός με σταθερό χέρι και σταθερά χαραγμένη πορεία οδηγούσε το ταλαιπωρημένο πλοίο προκειμένου να ξεπεράσει και τον τελευταίο κάβο και να ξανοιχτεί πέρα προς το ανοιχτό πέλαγος. Ανάμεσα μάλιστα στις μανούβρες που έκανε, έσωσε και ένα ζευγάρι ναυαγών προσφύγων με τα δύο παιδιά τους που είχαν πέσει στη θάλασσα από την απέναντι ακτή.

Το βροντερό χειροκρότημα από επιβάτες και πλήρωμα του έδωσε να καταλαβει πως μόλις τα είχε καταφέρει. Ταυτόχρονα οι σειρήνες και οι εθνικές σημαίες στους ιστούς από τα παραπλέοντα σκάφη, επιβεβαίωσαν πανηγυρικά προς όλους πως η μεγάλη και επικίνδυνη περιπέτεια για το πλοίο «ΕΛΛΑΣ» έλαβε τέλος. Όχι πως τα  προβλήματα τελείωσαν στη ρότα για το επόμενο λιμάνι. Υπήρχαν ακόμη εκκρεμότητες. Κάτι με τα παραπλέοντα πλοία, κάτι με τα έξοδα διάσωσης, κάτι με την επισκευή του πλοίου, κάτι με το επόμενο ναύλο που θα καθυστερούσε. Ίσως ακόμη και με τους παλαιούς συνασπισμένους μεταξύ τους πλοιάρχους  να υπήρχε θέμα όταν θα έφθαναν στο επόμενο λιμάνι και θα διεκδικούσαν και πάλι την θέση τους στην Γέφυρα του πλοίου. Όμως και αυτό το ενδεχόμενο ο Καπετάν Τάδε το αντιμετώπιζε με την απαιτούμενη σοβαρότητα, ψυχραιμία, αυτοπεποίθηση και αξιοσύνη.

Χρόνης Πολυχρονίου

Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πολιτικά γεγονότα είναι απολύτως τυχαία. Άλλωστε εμείς δεν γράφουμε πολιτικά. Ενοχλούνται ορισμένοι.


Οδός Εμπόρων