Η Χοροεσπερίδα του Συλλόγου των Συνταξιούχων Υπαλλήλων του Δημοσίου Λακωνίας

Σε ένα «πεντάστερο» περιβάλλον με το χαιρετισμό και τις ευχές του προέδρου κ. Χαρίλαου Ξερούλη και τις ευλογίες του αιδεσιμότατου π. Λάζαρου Σκάγκου, με την υπέροχη χορωδία του Θεόδωρου Τσαγγαρούλη, με ένα πλουσιότατο δείπνο, με τη μικρή σε ηλικία ορχήστρα με τον Παναγιώτη Ρουσάκο, την Κατερίνα Πάτσιου, τον Νίκο Δημητρακαράκο και με τη μουσική του Θανάση Ματθαίου, η «τρίτη ηλικία» έζησε μια «τρίτη εφηβεία»  χορεύοντας και διασκεδάζοντας μέχρι τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες.  

Στη βραδιά έδωσε κι ένα άλλο χρώμα ο Βασίλης Βλαχάκος με την πιο κάτω χιουμοριστική έμμετρη σάτιρα:

Καλήν εσπέραν φίλοι μου

κι ωραίες μου κυρίες

ό, τι ειπούν τα χείλη μου

είν’ απ’ τις συγκυρίες

μέσα από την πείρα μας

όσα έχουμε βιώσει

σαν το ’γραφε η μοίρα μας

η γενιά μας να πληρώσει.

Ξινή τη βασιλόπιτα

θαρρώ θα μας τη βγάλουν

σαν φάμε τη χυλόπιτα

με φόρους που θα βάλουν.

Χρόνο λοιπόν καλύτερο

όλοι ας ευχηθούμε

κ’ η τρόικα τ’ αρχύτερο

να φύγει, να σωθούμε.

Στο νέο μας συμβούλιο

θερμά συγχαρητήρια

να δουν στο κοινοβούλιο

τι κάνουν τα μπατίρια

πώς τρώμε και πώς πίνουμε

και πώς γλεντοκοπάμε

κι «έναν παρά δεν δίνουμε»

με τόσα που περνάμε

σαν όλοι μας αντέχουμε

«εννιά έχει ο μήνας»

μνήμες πολλές κι αν έχουμε

της κατοχής και πείνας.

Με το μυαλό μας ξάστερο

απόψε θα τα πιούμε

και όνειρο «πεντάστερο»

στον ύπνο μας θα δούμε.

Πριν απ’ το κρεματόριο

ας δούνε τη χλιδή μας

μες το εστιατόριο

του ζεύγους Καλοειδή μας

που ομόρφυνε τον τόπο μας

σαν μπήκε στη ζωή μας

και είναι μες τον κόπο μας

ανάσα και πνοή μας.

Καιρός κ’ εμείς οι πάσχοντες

να νιώσουμε οι καημένοι

σαν πλούσιοι και άρχοντες

οι φτωχοποιημένοι.

Γούστο μας και καπέλο μας

λοιπόν όπου κι αν πάμε

να ζήσουμε τα «θέλω» μας

και ό, τι αγαπάμε

έστω και στα γεράματα

μετά από τόσα χρόνια

πλούσια κάποια πράματα

και σε ψηλά σαλόνια..

Μετά απ’ το επίδομα

που έδωσαν σαν δώρο

ακολουθεί κιγκλίδωμα

με ένα νέο φόρο

που θα τονε πληρώσουμε

’μεις οι προνομιούχοι

ώσπου τα κακαρώσουμε

πια οι συνταξιούχοι..

Με τόσα πια «χαρμόσυνα»

μέτρα που μας περνάνε

θα κάνουν και μνημόσυνα

για να μην τα ξεχνάνε.

Με τόσα «επιτεύγματα»

εμείς αντί μασέλες

κάνουμε εμφυτεύματα

με χρήμα απ’ τις κασέλες.

Ό, τι φτωχό απόθεμα

έχουμε στα μπαούλα

μας κλέβουν το κομπόδεμα

και μας τα παίρνουν ούλα

κλέφτες-ληστές αδίσταχτοι

αιμοχαρείς φονιάδες

κι εμείς όλοι αφύλαχτοι

παππούδες και γιαγιάδες

στο σπίτι κινδυνεύουμε

κι αν ζήσουμε, θα βγούμε

έξω να ζητιανεύουμε

εφόσον θα μπορούμε..

Τα ίδια Παντελάκη μου

συνέχεια ακούμε

φτωχό πορτοφολάκι μου

μέρα άσπρη δεν θα δούμε,

σαν κάνουμε τους φύλακες

στα σπίτια μας τα ίδια

και όλοι οι αστυφύλακες

φυλάνε τα.. στολίδια.

Παίρνουνε με κατάσχεση

την πρώτη κατοικία

και έχουν σε ανάσχεση

την τρίτη ηλικία..

Προτού να μας τα πάρουνε

ό, τι έχουμε ας το φάμε

κι ας έρθουν να μας γδάρουνε

στα εκατό σαν πάμε.

Ας πάρουν το τομάρι μας

αυτοί να το φοράνε

καθώς και το σαμάρι μας

για να κυκλοφοράνε.

Και τώρα, με υπόληψη

για να σας διασκεδάσω

σε κάμποσους για πρόληψη

και το σφυγμό θα πιάσω

μήπως και έχουν κόλλημα

απ’ την πολυφαγία

και από μένα πρόβλημα

με την πολυλογία..

Λοιπόν, όσοι έχουν ζάχαρο

για να το κάνουν ζάπι

δεν είν’ καθόλου άχαρο

αν πιούν αμέσως χάπι…

Για όσους όμως έχουνε

πολλή χοληστερίνη

κι από τα λίπη απέχουνε

και νιώθουν σκοτοδίνη

να φάνε ό,τι βλέπουνε

ό, τι έχουνε μπροστά τους

του χρόνου μη μας έρθουνε

μόνο με τα οστά τους.

Αν κάποιοι απ’ τη φύση τους

εκάνανε το μάγκα

ας πάρουν στο μεθύσι τους

απόψε ένα.. βιάγκρα.

Να ιδούν στη φαντασία τους

της νιότης τα ξενύχτια

με κάποια οπτασία τους

στου έρωτα τα δίχτυα.

Κι ανάμεσα στα «πρέπει» μου

για ομοιοπαθείς μας

έχω «πλαβίξ» στην τσέπη μου

για τους καρδιοπαθείς μας.

Αν κάποιοι άντρες έχουνε

στα σκέλια τους προστάτη

και ίσως δεν αντέχουνε

προτείνω σ’ αυτούς κάτι:

Το πρόβλημα να λύσουνε

ευθύς αν τους πιέζει

κι εμπρός να τ’ αμολήσουνε

κάτω απ’ το τραπέζι.

Όσο για σας, ενήλικες

ωραίες μου κυρίες

που μοιάζετε ανήλικες

παρθένες μ’ εμπειρίες,

με μια ωραιοπάθεια

και με ψηλά τακούνια

το βλέμμα με συμπάθεια

γοφοί που πάν’ σαν κούνια

με νάζια και καμώματα

μαλλί φορμαρισμένο

προσκέφαλο απ’ τα χρώματα

θαρρώ μπογιατισμένο

όλες, φρου-φρου κι αρώματα

μασχάλες ξυρισμένες

στης ίριδας τα χρώματα

όλες σας στολισμένες,

πρόσωπο με ατμόσφαιρα

μάτια συννεφιασμένα

χείλη βαμμένα, πρόσχαρα

φρύδια ζωγραφισμένα

με μανικιούρ τα νύχια σας

και πεντικιούρ στα πόδια

με ντεκολτέ τα στήθια σας

αερόσακοι τα ρόδια

για ό, τι στερηθήκατε

απόψε ξεσαλώστε

χρόνια σαν σκλαβωθήκατε

την αίθουσα αλώστε

να δούνε και οι άντρες σας

κορμάρες με αέραν

και πώς βροντούν οι χάντρες σας

τ’ είχαν και δεν το ξέραν..!

Μα μην τους ταλανίσετε

και φτάσετε στα άκρα

γιατί αν τους βασανίσετε

θα κάνουνε φαλάκρα.

Όλοι, σαν κάτι έχουμε

θα ειπώ περαστικά μας

μα πρέπει να προσέχουμε

με τα ακουστικά μας

πολύ συχνά την πίεση

στην ώρα τους τα χάπια

ορθοί στην καταπίεση

και καθιστοί στην πάπια.

Καθότι από πέσιμο

καθένας κινδυνεύει

και τίποτα ανασχέσιμο

καθώς παραμονεύει

τ’ αλτσάιμερ από φύση του

που το μυαλό σαλεύει

και ασθενής στη ζήση του

κανείς δεν το παλεύει..

Όσο λοιπόν κι αν ζήσουμε,

καλύτερες ημέρες

πια δεν θα συναντήσουμε

ούτε και στους αιθέρες.

Η γη είναι απόλαυση

μα κόβουνε τις φλέβες

και έχει γίνει κόλαση

από Αδάμ και Εύες.

Γι’ αυτό ας απολαύσουμε

απόψε ό, τι μπορούμε

και στη ζωή να παύσουμε

πια να μεμψιμοιρούμε.

Σαν έρθουν τα γεράματα

όλοι χωρίς μαγκούρα

σαν κεφαλαία γράμματα

ορθοί, χωρίς καμπούρα.

Καλή λοιπόν διασκέδαση

κ’ εδώ του χρόνου πάλι

με τέτοια καλοπέραση

κι από χαρά, κραιπάλη!