«Το μόνο που δε σκέφτηκες...», από τον Γεώργιο Κόρδη

Ύστερα όμως ήρθαν ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, παραμάνες, προστάτες των φτωχών, η πρόνοια των κρατών, ήρθαν άλλες ευκολότερες μεταφυσικές και ξέμεινες χωρίς ρόλο.

Το μόνο που δε σκέφτηκες να κάνεις ήταν να πεις την αλήθεια που σου παραδόθηκε εκείνη τη νύχτα. Τότε που Εκείνος προσευχόταν για τους σταυρωτές του και η ζωή πέθανε για να αναστηθεί.

Δεν σκέφτηκες πως αυτό θα αρκούσε για να έχει ο κόσμος ένα παντοτινό μεγάλο όραμα μια αληθινή ελπίδα μια δύναμη να αλλάξει τον κόσμο κατά τη μεριά της ζωής.

Δεν είπες, δε λες στους ανθρώπους πως ο σκοπός δεν είναι άλλος από το να απλώσεις την καρδιά σου και τα χέρια σου να δώσεις σε όλους, να αγκαλιάσεις όλους, όλους ανεξαιρέτως φίλους, εχτρούς, και τους άλλους, κυρίως τους άλλους.

Η ενότητα όλων είναι το μεγάλο ζητούμενο, η ενότητα στην αγάπη που απαιτεί θυσίες τώρα, εδώ, που ζητά να δώσεις εδώ κορμί, ψωμί και κυρίως αγκαλιά.