Vekrakos
Spartorama | Η Λέσχη Ανάγνωσης αποχαιρετά την Πόπη Χριστάκου

Η Λέσχη Ανάγνωσης αποχαιρετά την Πόπη Χριστάκου

Spartorama 16/02/2024 Εκτύπωση Άνθρωποι! Δημοτικά Κοινωνία Παιδεία Πολιτισμός
Η Λέσχη Ανάγνωσης αποχαιρετά την Πόπη Χριστάκου
Διαμεσολαβήτρια στις «εσωτερικές εντάσεις», πάντα διαλλακτική, δεν οργιζόταν και δεν κακολογούσε κανένα.

   Η αναχώρηση της Πόπης Χρηστάκου ήταν άδικη, αφού έγινε πρόωρα όπως τόσοι και τόσοι χαμοί προσφιλών προσώπων, που αφήνουν στις οικογένειές τους αλλά και σε όλους εμάς τους γνωστούς και τους φίλους, ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Έπαψε να υπάρχει με την υλική της τουλάχιστον υπόσταση, αλλά με την πνευματική της και την ψυχική της «αύρα» που εξέπεμπε ως άνθρωπος και ως προσωπικότητα, θα «υπάρχει» και δεν θα ξεχαστεί.

   Δεν θα την ξεχάσουμε, γιατί η θετική - φιλική διάθεση και η πνευματικότητα που σκόρπισε με το πέρασμά της από τον προσωρινό αυτόν κόσμο, δεν σβήνει με τον θάνατο. Μαζί με όλους τους φίλους, εμείς ως Λέσχη Ανάγνωσης πάντα θα την μνημονεύουμε και πάντα θα την φέρνουμε στο προσκήνιο των συναντήσεών μας ως πνευματική υπόσταση και ως «αθέατο» ακροατή.

   Την Πόπη, θα την θυμόμαστε πάντα με το χαμόγελο, το διακριτικό και ιδιαίτερο χιούμορ, την πνευματική της συγκρότηση, την πλατιά της καλλιέργεια, την ικανότητά της να επιχειρηματολογεί χωρίς να βάζει τον άλλον απέναντί της, τη γενναιοδωρία της σε αισθήματα και σε πρακτική βοήθεια. Οι συζητήσεις μαζί της ήταν και ευχάριστες άλλα και ωφέλιμες, γιατί ήταν άτομο κοινωνικό με άποψη διαυγή, σε πολλά κοινωνικά θέματα. Διαμεσολαβήτρια στις «εσωτερικές εντάσεις», πάντα διαλλακτική, δεν οργιζόταν και δεν κακολογούσε κανένα. Τα λόγια της «σοφά και μετρημένα» και το ύφος της ήρεμο, που σε γέμιζε με αισιοδοξία και εμπιστοσύνη. Θα την θυμόμαστε να κάθεται στη θέση της, να κοιτά μέσα από τα γυαλιά της από κάτω προς τα πάνω και να προσπαθεί ν’ «αφουγκραστεί» τις σκέψεις των άλλων και αφού τους ακούσει προσεκτικά, να αρχίσει να ξετυλίγει επιχειρήματα, πάντα δυναμικά επιχειρήματα, ώστε, να αναδειχθούν όχι μόνο οι αντιθέσεις κάποιων αλλά και οι προσεγγίσεις των υπολοίπων.

   Στη μητέρα της Ελένη, την αδερφή της Καίτη και τον σύζυγό της Δημήτρη, εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά και την συμπαράστασή μας και έμμεσα παρηγορώντας τους υπενθυμίζουμε, ότι την Πόπη τους, θα την θυμούνται καθημερινά με πολλή αγάπη και δεν θα την βγάλουν από το μυαλό τους όσο υπάρχουν, αφού οι δικοί μας άνθρωποι, δεν «πεθαίνουν πραγματικά» παρά μόνον όταν πεθάνουμε κι εμείς!


Οδός Εμπόρων