Δευτέρα, 29 Απριλίου 2024
Άτιτλο κείμενο
Απεχθανόταν τους
τίτλους. Κι είναι αλήθεια πως η Πόπη Χριστάκου, η δασκάλα που αγάπησε όλα τα
παιδιά του κόσμου και που αγαπήθηκε από αυτά, δε χωρούσε σε τίτλους, καλούπια,
στεγανά. Ευρυμαθής, πολυπράγμων, με γλώσσα κοφτερή και χιούμορ που
έσπαγε κόκκαλα, με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη, ευαίσθητη, δοτική, μοίραζε
αγάπη, βοήθεια και συμβουλές απλόχερα. Δεν άφησε να δούμε παρά από μια μικρή χαραμάδα τα «σκοτάδια»
της ασθένειάς της και είναι ακόμη ένα στοιχείο που κρατάμε από αυτήν.
Αποσυρόταν για να το παλέψει, επανερχόταν και «φαινομενικά» τίποτα δεν είχε
αλλάξει. Κατάφερε έτσι, να τη θυμόμαστε πάντα όρθια, σικάτη, με το τρανταχτό
γέλιο της, δραστήρια, να σκρολάρει με το κινητό στα αγαπημένα της σόσιαλ
μίντια. Στη μάνα της Ελένη, την αδερφή της Καίτη και τον Δημήτρη της
όλη μας την αγάπη και συμπαράσταση. Κρατάω τη λάμψη στα μάτια της, σε σημαντικές στιγμές, που
μας έδωσε τη χαρά σε μένα και τους συνεργάτες μου να μοιρασθούμε. Στο καλό Πόπη μας. Υ.Γ.: Θα περιμένουμε κάθε πρωί να μας διορθώνεις κι από εκεί
που πας. Από ανάρτηση του Νεοκλή Κρητικού στα ΜΚΔ