«Άμα το μέσο γίνεται ουσία», από το Γεώργιο Κόρδη

Όχι για το περιεχόμενο ή για τη λογοτεχνική τεχνική του, για τον τρόπο σύνθεσης και πλοκής δηλαδή και για τα γλωσσικά σχήματα και άλλα τέτοια αλλά για το μέσο που χρησιμοποίησε για να να γράψει.

Άκουσε τα εξ΄ αμάξης.

Έγραφε, λέει, σε υπολογιστή κι όχι με το χέρι όπως οι παλιοί σπουδαίοι συγγραφείς!

Μου θυμίζει και την άλλη ιστορία που άκουσα στη Ρωσία. Πως άμα λέει δεν κάνεις την εικόνα με τα σωστά υλικά δεν είναι. Πρέπει , λέει, να προετοιμάσει την επιφάνεια με ψαρόκολλα γιατί είναι από τον ΙΧΘΥ ακρωνύμιο του Ιησού. Και ακόμα πρέπει να την φτιάξεις με αυγοτέμπερα γιατί το αυγό συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού και τη ζωή! Άμα δεν τα κάνεις όλα ετούτη δεν είναι η εικόνα καλή, δεν είναι αυθεντική.

Α! Ξέχασα να σου πω και για τον άλλο φίλο που πέθανε από την πείνα γιατί αρνιότανε να φάει ψωμί που δεν ήταν από στάρι παλιάς ελληνικής ποικιλίας και μάλιστα αλεσμένο σε χειρόμυλο και ψημένο σε ξυλόφουρνο καμένο με κέδρους τους Λιβάνου. Κρίμα ήταν καλό παιδί.

Είχα κι άλλο φίλο που πέθανε πάμπτωχος γιατί ξόδευε όλα τα λεφτά του για να καλεί σπίτι του ολημέρα μουσικούς να του παίζουν μουσική ζωντανά αφού θεωρούσε πως η μουσική που παράγεται ψηφιακά δεν είναι αυθεντική. Καταξοδεύτηκε σας λέω, ρήμαξε, αλλά, καθώς έλεγε, το φχαριστήθηκε...

Ο έχων νουν νοείτω...

Γεώργιος Κόρδης